Naamloze passanten

ik wist
de donkere luchten
het zachte zuchten van de wind

geruisloos
nestelt stilte zich
in bomen tussen blad

hoor het vage
breken van een tak
door naamloze passanten

zag de bliksem pas
toen het donkere loof
diep voor de regen boog

de spanning die
het onweer lading gaf
is stilaan verdwenen

zomer is in gouden
luchten weer verschenen
mijn angsten kunnen vluchten