Soms

Soms....
...speel ik met mijn herinneringen.
Ik schud ze door elkaar
en ze vallen....uit elkaar.....
.....Als een puzzel....

Ik neem een hoofd dat ik vind;
Het hoofd van een meisje
met een rode hoed.
En ik neem een stukje
Van de blauwe lucht
Dat ik vind.

Ze passen niet
in elkaar.
Ik denk:
Het lijkt maar zo.
En ik doe
of ze wel passen.

De blauwe lucht, het hoofd
Zit diep diep verstopt.
Het is een meisje;
Een klein meisje.
Ze huilt, ze is ongelukkig.
Dat meisje.....
ben ik...

De blauwe lucht
herinnert me aan vandaag.
De toekomst.
De alledaagse dingen.
De dingen die het dichtst
In mijn herinnering liggen:
Plezier, geluk, duidelijkheid.

Het gras is groen.
Het herinnert me aan
Dat ik jong ben.
Dat ik nog moet leren
Van mijn fouten
en mijn geluk.

Als ik deze herinneringen
samensmelt...
...maakt de blauwe lucht
het meisje gelukkig.
Ik laat haar lopen
in het groene gras en
ze leert van haar fouten.

En zo maak ik
mijn eigen dromen.
Het helpt om dingen
duidelijker te zien
Het helpt om
ongeluk in
geluk te veranderen.

Want iedere dag
Geeft een herinnering.
En herinnering geeft dromen.
En in dromen mag je toch zelf uitmaken
Hoe het afloopt?