Tussen het witte linnen

ik was in de ban
van vorm en kleur
zij inviteerden mij
als hun penseel

mijn beitel bleek
te scherp en agressief
claimde teveel ruimte
in een brok graniet

bij het sierlijk
transparante van glas
was het de warmte die
ik niet onder controle had

ik wist altijd
al garen te spinnen
tussen het witte linnen
in mijn schildersatelier

de verf op het penseel
kleurde als een juweel
haar magisch licht gaf
de achtergrond gezicht

wij vormden een geheel
waarin mijn stem
verbaasd bleef zwijgen
door naar kunst te kijken