Weer klinkt het lied

hun woorden
bevroren tot ijs
door een gure
wind gedragen
tochtten zij kilte
door het paradijs

waar tropische
emoties bruisten
felle blikken
huisden in het
smeulend vuur
van omfloerste ogen

stilte brak
de eerste schrik
paniek vluchtte in
chaotische taferelen
zij drongen met velen
naar te weinig lucht

hun vlucht
is gevangen
in lange gangen
van de witte dood
weer klinkt het lied
alleen zij zijn er niet