Gevangen

Ik voel me gevangen,
eenzaam en alleen.
Niemand die me ziet,
geen mens om me heen.
Waarom hier en waarom nu?
Ik voel me gevangen, continu.
Al mijn verdriet,
het doet zoveel pijn.
Kon ik dan maar even één keer mezelf zijn.
Ik weet niet wie ik ben en weet niet wat ik wil,
stond de tijd voor maar heel even stil.
Ik hoop dat het goed komt,
want daar gaan we voor.
Op deze manier kom ik weer op het goede spoor.
Nu kan ik weer verder en ga ik vooruit,
ook al denk ik soms,
ik ga er liever tussenuit.
Maar dit laat ik niet zo ver komen,
ik ga verder met mijn dromen.
Dromen over een mooie toekomst en samen zijn met elkaar.
Als ik dit heb bereikt,
dan ben ik iedereen dankbaar.
Dankbaar voor wat mensen voor me hebben gedaan,
dankbaar voor wat ik allemaal heb kunnen verslaan!