Het vele klatergoud (ode aan Elze)

ik heb je gereedschappen gezien
de werktuigen waarmee jij
je bijzondere constructies maakt

waar drie dimensionaal de basis is
maar logica de grondslagen mist
om je in oordeel te gaan volgen

jij schroeft moeiteloos zonder draad
toch sluiten moeren de wegen die jij gaat
in de jou passende verbindingen

geeft staal geheugen mee
om de zee duurzaam te klieven
verovert draagkracht om te kunnen vliegen

spreidt knoesten in het eeuwenoude hout
om hun verhalen bloot te leggen
luistert minzaam naar het vele klatergoud

genereert dimensies die raken aan eeuwigheid
verbindt werelden met emoties uit een
reeds lang verleden en al voltooide tijd

jij geeft ons met een joyeus gebaar
een werkelijkheid die nog in schepping is
waarin het gedicht als poëzie al hemels gist