Een zekere oogst

hij lacht
hem wacht
een zekere oogst

zijn winter scoort
als lente in het
ochtendlengen gloort

heb uw
vijand lief is ook
zijn bestaansadvies

nog zijn de mensen
bang voor hem in al
een levenslang samen

omarm wat niet
te ontlopen is geef
je schaduw een gezicht

ook hij is
aangedaan als wij
alles maar laten gaan

samen verder groeien
juist als zijn zeis
ons bloeien heeft gemist