Rode rozen

Rode rozen zullen van
Klein naar boze dromen in
Een mand verpakt maar zo
Omhulseld en doorsproken dat

De takken dringend vallen en ik
mijn afspraken laat vergallen door
de eenzaam mogen spreken maar
Het geluk is nu verstreken door

De breedte ver verlaten waar
Ik rozen zo ging haten om zijn
Afstand en nabijheid
Maar liever had ik vrijheid en

Nu vecht ik voor de vrede om
Niet de eerste maar de tweede in zijn
Plek te mogen strijden om zo mijn
Angst te laten lijden waar ik

Van klein naar boze dromen
In de leegte zelf laat stromen
Om houvast te kunnen zeggen om
Mij zelf naar jaren
Hier bij neer te kunnen leggen