De ochtendwind

het fladderen
door het leven
lijkt voor jou voorbij

nog kunnen je
vleugels alles geven
is honing heel dichtbij

maar hun kleuren bleken
breken in de zomerzon
de tippen zijn gespleten

een koude nacht zal jou
ongemerkt doen overgaan
je vleugels nog gevouwen

je lijf blijft stilletjes staan
wiegend op de ochtendwind die
in jou zijn eerste herfstblad vindt