Feeeriek tafereel

de zon wist
witte randjes
van de ruige vorst
die de bloemen omgeven
in een laatst overleven

nog is er geen wind
wel een tintelfrisse kou
die van de dauw
kristallen maakt met
duizend twinkelingen

alsof de tijd
heeft stilgestaan
ik wilde voor
de bloemen gaan
heb daarvan afgezien

jou geroepen
je kwam op blote voeten
over het bevroren gras
je lachte en ik wist dat jij
meteen klaarwakker was

we hebben genoten
van dit feeëriek tafereel
loepzuivere flonkering
van kleuren completeerden
het paradijselijk geheel