Doofden in jouw ogen

ik voelde nog
de warmte van je jas
die ik voorzichtig aan
de kapstok had gehangen

vleugjes jij
waren in de hal gebleven
als eilandjes leven van
jouw spirituele aanwezigheid

je dirigeerde
ongedwongen de
heerlijke sfeer die jou
vanzelfsprekend eigen was

je nam altijd
de grote wereld mee
zoals jij die kende en voelde
vol spirit en elan vitale

liet de tijd stoppen
en deed en passant
kleine wonderen terwijl
jij liefdevol naar ons keek

wij in stil verwachten
van vurige vlammen uit
roddels en nieuws die heel
langzaam doofden in jouw ogen