Zong bevroren tranen

ik draag blauw
een kind van
wind water en ijs

uit conceptie van
een koude vorst en
de warme moederborst

wij lijnden niet
in diepgaande affectie
contrasteerden levensgroot

de verschillen die
wij maakten overbrugden
onze generatiekloof

nooit heb ik
echt warm gezorgd
wist haar kille levenslied

zij zong bevroren tranen
in het helderst blauw van
ik bemin je maar nu niet