Hun zwepen

ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht

wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest

in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen

striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit

het is voorbij
gelieg en belogen zijn
bedrogen willen worden
voelen eindelijk weer als pijn