Echoloze muziek

ik heb je
op een stoel
voor het voetlicht
gezet zonder tekst
alleen je ogen
presenteren open boek

je lichaamstaal
is de standaard die
jouw aanwezigheid
dragen moet in
het bedrijf dat ik
de voorstelling noem

jij bent en blijft
mimisch schouwen
ik dans en zing
grap en grol in
gefixeerd zijn door
alleen mijn eigen ding

toch voelt de zaal
de leegte die ik
speel als in een schilderij
zonder warmte en kleur
waar echoloze muziek
emoties beperken

ik dacht in jou
het ijkpunt te vinden
voor mijn strapatsen
maar zij zijn gelijk het
zielloze kreuken van golven
die eeuwig de rotsen beuken