Geen bruid

ze rolden voor mij uit
de parels van je
gebroken ketting
zij droomden
nu geen bruid

jouw schoonheid
was verpakt in
dagelijks leven
waaraan sleur ook
geen snit kon geven

ooit hebben wij
de liefdesband geregen
schakelden de mooiste
woorden tussen sieraden
die jij had gekregen

wij koesterden
de schatten als
opkomend geluk
ons houden van was zo
uniek kon nooit meer stuk

wij speelden met
gevaarlijke krachten
lachten de ketting
sterk genoeg maar de barsten
zaten al lang in onze gedachten