Poetische lijken

ik ken de lucht
haar werveling in
een wispelturige wind

wie hakt de vleugel
uit de vlucht van
mijn eigen vrind

wij doken naar de
toppen van ons kunnen
elkaar successen gunnend

maar in samen raken
dodelijk blijven haken
verdwenen wij van het toneel

pas later zal blijken
wie er gebloeid heeft op
de talloze poëtische lijken