Een eigen stek

sferisch vloeide ik
zacht lang je wang
over het juikbeen
naar de overhang van
ogen en wenkbrauw

wist dat ik
verloren zou zijn
in de onmetelijke
ruimte van je blik met
focus op oneindigheid

toch ging ik
buitengaats ervaarde
geen angst voor vreemde
werelden in het loslaten
van het bekende aardse

wist mij gesteund
door de omringendheid
van jouw warmte en liefde
jij gaf alle vertrouwen
wilde mij niet kwijt

samen zijn we
teruggekeerd ieder op
zijn plek en weer heb ik
de rijkdom geleerd van het
hebben van een eigen stek