Bekend terrein

ik zag je ogen
open en dicht
daartussen altijd
weer die blik

waar ben jij
al die tijd gebleven
met gesloten ogen
is er ook leven

voor hiernaast hoef
jij niet ver te kijken
het is al op bekend
terrein gaan lijken

of zoek je even
rust tussen hectische
momenten door de
vele krenten in de pap

soms pink je
nog een traan door
overweldigende emoties
gelukkig laat jij je nooit gaan