In stil bewegen

vandaag ontbrak
de warmte die
altijd verbinding bracht

in optrekkende kou
was blauw het licht dat
alles overheersend was

kilheid spiegelde
nog net geen vorst op
zwaar beslagen ramen

muts en das
ontnamen mensen wat
toch zo herkenbaar was

rode wangen en een
fris gezicht dat guurte kent
uit noordooster tegenwind

diep weggedoken
vogelen ze in stil bewegen
als door de eerste vorst gebeten

maar eenmaal binnen
is er ontdooien van de huid
komt het hoogste woord eruit

tintelen vingers en doen
handen pijn maar is er ook trots
om deel van de winter te zijn