Leeftijd der grijzen

ooit zal ik
met je mee gaan
samen op reis

een zomerse ochtend
je hand die me
met liefde leidt

het perron
tussen schaduw en zon
rondom statige bomen

eerst koffie voor
de trein arriveert want haast
is aan ons niet gespendeerd

de bestemming
is bekend maar gelukkig
bepalen wij tijd en verblijf

het is een genoegen
om ongedwongen te reizen
op de leeftijd der grijzen

de haast is vervallen
ons rest nog de lach en
een afscheidszwaai voor allen