Gedachtenrood

zacht liep ik
achter je lach
wist dat jij op
mij had gewacht

de paden kleurden
zich gedachtenrood
meanderend in gras
dat spontaan verschoot

uit het ruisen van
bomen kwamen vage
stromen bladmuziek die
neerdaalden als lentelied

ik zag de sprookjes
al van ver en wist dat
jij de sleutel had om ze
hun ziel terug te geven

hand in hand
zijn we binnen gegaan
liefde en warmte
omringden ons spontaan

wij hebben niet meer
omgekeken omdat we
voelden dat wij hier voor
altijd verder wilden leven