De smidse van emoties

zij dwaalde
in herkennen
koesterde de tijd
die was geweest

raakte aan
herinnering voor
een begin van
samen dieper voelen

in de lach en
warme hand lagen
harten nog te wachten
op oorzakelijk verband

die eenheid
werd gesmeed in de
smidse van emoties
maar het vuur was uit

nog is er de huid waar
jaren van verbondenheid
hun eigen woorden spreken
zonder de taal van vergeten