Op de tast

wij hadden
niets afgesproken
zij zou nachts
niet komen spoken
met een streel of
vaag schreeuwen
om mij iets over
haar bestaan
te laten weten

zij is er gewoon
want sinds haar
verscheiden heb
ik mij niet van haar
kunnen bevrijden
waar zij vroeger
altijd bij me was
is dat nu zelfs bijna
letterlijk op de tast

ze kijkt me aan
loopt mee en praat
geeft ongevraagd
antwoord bepaalt
waar we gaan en
ik laat me leiden
zal zonder haar
mijn dagen anders
nooit kunnen slijten