Een kapotte balans

jouw handen
wezen bloemen
de weg om te bloeien

vele kleuren groen
boden zich aan om aan
de basis te mogen staan

van de unieke vorm en
geur waar bevruchtingen
vanzelfsprekend gaan

ook in conclaaf van
wind vliegen en bijen
aan wie nu de eer om als

stuifmeeldrager
nog te echten na
talloze nectargevechten

zacht zingt
je lach het geurige
pad van dromen

jij weet dat
ze komen in de
overvloedige zomertijd

hoe lang zullen zij en
jouw hand de vruchten nog
kleuren uit een kapotte balans