Tredmolens voorbij

ik liet mijn
donkere stappen gaan
bleef zelf staan
in onthutsend duister

de tredmolens voorbij
voelde vrij van
dwangmatig koersen
zonder roergangerszweep

het eerste licht
markeerde kanten
die zicht gaven op een
eindeloos verdwijnpunt

ik ervaarde diepte
in een voorheen
draaiende wereld
als een tollend plat vlak

licht loos heeft tijd
alle dimensies met
voeten getreden en
van heden de spil gemaakt

zonder perspectief
ben ik verloren geraakt
tot ik zwart heb gekraakt
door niet uit te stappen