Als los zand

nog zwaai je
in een warm
en rond bewegen
maar de zekerheden
lijken wel vergeten

als los zand
glippen zij door
je vingers heen
houvast biedt er op
dit moment niet een

toch straalt
je lach en glimmen
ogen de stem zingt
moeiteloos in het
chaos gedogen

de ernst is
afgevlakt die greep
ons vroeger bij
de keel en het
nog kwetsbare hart

ook zonder
perspectieven
kunnen wij dansen
van leven en
liefde genieten

sjansen met
mogelijkheden
die ons vroeger
vaste zekerheden
leken te bieden