Parel moerde

ze dauwde
ieder dag
haar huisje
met een lach

parel moerde
flitsend zonlicht
uit de morgenstond
zodra zij wakker was

gunde bestaan
de eigen stijl van
rustig ontwaken en
het leven smaken

een eerste buiten
werd ontvangen
door een vrolijk fluiten
van vogels als buur

het kleine concert
wekte het hert en
de grotere dieren op
weg naar de rivieren