Spon zon

er waren
geen raggen
zoals ik verwachtte
je zachte huid
spon zon en hield
de herinnering
met een lach
krachtig

ik herkende
het veld met
de vele paden
die ik blind
uit zou kunnen
tekenen volgde
de sporen die ik
nooit zou vergeten

wij zijn samen
terug gegaan naar
het moment dat
alles stil bleef staan
hebben daar de
draad opgenomen
waarmee wij in elkaars
hart konden komen

er is niets
bekoeld nog bloeit
je liefde in haar
paradijselijke kleur
hangt de geur
van die bloem
in je warme
hartstochtelijke zoen