Als bikkel

ik heb de was
waarin ik in
jouw handen
gesmolten ben
er nooit meer af
kunnen wassen
zij plakte niet maar
bleef ons verrassen

je handen
kenden mijn huid
als geen ander
vingers heelden
cellen en vaten
waarbij schade
door het leven
werd opgeheven

nooit ben ik
zo zacht geweest
als bikkel kon ik
genadeloos stuiten
een gevaar voor
ramen en autoruiten
die anoniem spiegelden
als vat zonder duigen

pas toen ik
jou zag braken
de rotsen schreef
mijn hand voor
het eerst liefde
in het schelpenzand
daar ben ik gesmolten
op het hete strand