Laveren op stilte

ik zag je gehuld
in eigen muziek
laveren op stilte

pure schoonheid
in sprankelend
speels samengaan

nog zong
de wind zijn
stervende tonen

leidde geluid weg
van gelezen boeken
en begraven dromen

waar woordloos
klanken hun vele
stemmingen etaleerden

sferen kleurden
met pigmenten
uit lichaamstaal

in jouw verschijnen
paarden lijnen
van hemel en aard