Van wilde bloemen

er was altijd
een dwarrel licht
waar jij ook ging

sprankels in
je ogen zonden
kleine lichtbogen

nog klonk er
geen muziek maar de
ritmiek was onmiskenbaar

jij en de lichtende
sterrensluier
rond je hoofd

het was magie
die zorgde dat de
werkelijkheid verschoot

ongemerkt
deelde jij een
warme energie

het stukje
blijdschap dat je ook
van wilde bloemen krijgt