De hemelspleet

jij had in liefde
ooit hel gebrand
het hete vuur
uit de ondergang
getrokken om
vlagen passie
vlammend los
te krijgen die
zich nog niet
konden bewijzen

zwart donkerde
de schaduw
tot jouw hitte
het opensneed
met de scherpte
van licht dat
meteen toetrad
en warmte het
opgesloten zijn
direct vergat

ik zag hoe
jouw handen
zich verstonden
met het zwerk
hoe de torenkerk
afstak in het
licht dat zo naar
boven gleed
en verdween in
de hemelspleet