Raap ik schaduwen

zacht draagt
licht zijn kleuren
over mijn gezicht
in een heerlijk
zonnegloren wordt
warmte geboren

waar jij en licht
jullie eeuwige
passe de deux dansen
raap ik schaduwen
die warm van de zon
roder kleuren om en om

ik leg de avonduren
in een ronde mozaïek
bekleedt zo de aarde
tot wij aangeland zijn
bij de nacht waar alles
in zwart wordt verpakt

je lacht streelt mijn
huid met een handvol
maan waarin geel
de bruine gloed weeft
met wat een dagje
zonlicht zomaar geeft