De lucht als decorum

in jouw
verhalen hoorde
ik je hart kloppen

zag ik hoe jij
verschrikt je
ogen opsloeg

ging je stem
door spanning
omhoog en

donkerde
droefheid je
spanningsboog

vingers en
handen hadden
lucht als decorum

zij namen ons
mee alsof we daar
gewoon hoorden

jij raakte ons
altijd in het
diepst van de ziel

omdat jouw
warme liefde ons
onverwacht overviel