Gezegende stilte

zacht zong
jouw warme
adem de rust
van slaap in
gezegende stilte
tot de haren

van een blonde
lok jouw neus
kriebelde en
jij bewoog naar
meer comfort en
minder irritatie

op het speciale
moment van
wakker worden
lachte je toch
nog op de rand
van ontwaken

ging verder
slapen onder
onverstaanbaar
gemompel ik wist
werd even niet blij
samen was al voorbij