Blote voeten

we hebben onze
schoenen uitgedaan
liepen op blote
voeten in het
glinsterend
natte gras

nog was de zon
niet warm genoeg
om de dauw
op te drogen
alleen de bloemen
openden al hun ogen

rechtten hun stelen
om ons niet met
gesloten knoppen
te vervelen keken ons
kleurend en subtiel
geurend aan

wij voelden ons
apart en verheven
nu de natuur zelf ons
duidelijk maakte heel
veel om ons te geven
in ruil voor langer leven