Altruistische beelden

als ik
nog zachtjes
waak en
bijna droom
begint het
rammelen van
vreemde zaken

zij schuren tegen
elkaar in het traag
verplaatsen over
een ongelijke
vloer die bekrast
wordt met witte
kruimelige strepen

in een koud
vochtige stilte
die door gedrup
van stinkend
rioolwater een
smerige lucht
verspreidden

ik daalde af
op gladde treden
angst was ik
vergeten want de
onderwereld was
mijn ergens
bekend gebleven

uit de vroegere
aarde die in een
apocalyptische
distorsie was
geraakt en door
de mens zijn
schepper verloor

te midden van die
altruïstische beelden
huilde ik het verdriet
over deze teloorgang
weg in een lichte
streep horizon voor
nieuw perspectief