De maat genomen

wolken klonterden
waar zij vroeger
statig dreven
voorbij verre
luchten zonder
ooit bevuild te zijn

zij bonkten
hun onlusten in
ronkende donders
en schichtten valse
bliksems met
gevaarlijke kleuren

uit de aarde
kroop angst als
mens verterend
ongenoegen
uit het diepst van
stinkende riolen

in een wereld
die zijn balans
verloren heeft
van de natuur
geen enkele
weet meer heeft

omdat chaos
ons de maat
heeft genomen
wij van hoop en
liefde alleen nog
in de verte dromen