Het Heden Omkleden

Eenzaamheid is een goede bekende van me.
Een kameraad die altijd bij me bleef, ook als ik me in betere tijden vind.
Een gevoel dat zo uitgediept is dat ik niet eens meer op kijk als hij zich strak om mijn nek bindt.

Als een coltrui die altijd net te strak zit, maar je blijft hem dragen omdat je dat altijd zo hebt gedaan.
Maar nu loop ik al even met jou en vertel je me dat hij me nooit echt heeft gestaan.

Nu laat je me nieuwe kleuren en stoffen zien.
En ik betrap mezelf steeds vaker die oude vertrouwde trui te laten liggen achter in de kast.
Bij jou wil ik jurkjes aan, licht en luchtig.
Iets dat ademt en me niet meer in mijn vrijheid beperkt.
Een kledingstuk dat beter bij me past,
is nu de favoriete uit mijn kledingkast.