Vlakbij de hemel

teer en zacht
ruizelen de duizend
bladeren hun herfstige
kleuren weg van het
donkere laatste

zomerse groen
dat al droog klinkt
in het ijle gewieg
van de hoogste top
vlakbij de hemel

waar noten
en tonen vaak voor
het symfonisch
samengaan nog
uitgebreid dromen

en de wind zijn
kunsten laat
dirigeren met kleur
en ritmiek in de
nieuwste seizoen toon