Gelukkige verdriet.

Gelukkige verdriet, 
 
Soms staat de tijd heel even stil, 
en ben je gelukkig. 
Maar meestal gaat alles niet zoals je wil. 
 
Soms wil je zo graag iets in je leven, 
maar het is je niet gegund. 
Het is iets dat je leven nooit vervult. 
 
Het verdriet de pijn, 
alles bij elkaar zo groot. 
Maar toch zo klein. 
 
Dat kleine beetje geluk, 
dat kleine beetje om “normaal”te zijn. 
Het is er gewoon weg niet, 
en dat doet zo verschrikkelijk veel pijn. 
 
Tranen lopen over mijn wangen, 
tranen van verdriet. 
Ze houden niet op….nooit niet, 
ze blijven lopen ook al zie je ze niet. 
Van binnen zijn ze er, 
van binnen doet het zo’n verdriet. 
 
Soms staat de tijd heel even stil, 
en ben je gelukkig. 
Maar meestal gaat het niet zoals je wil, 
en is er verdriet….. 
 
Maar of je dan ongelukkig bent, 
ik weet het niet. 
 
Het leven bestaat uit vele wegen, 
en elke weg zul je op je eigen manier moeten beleven. 
 
Met alle zorgen diep in me verborgen, 
weet ik: komt er toch iedere dag weer een nieuwe morgen. 
 
Gelukkig of niet? 
Vreugde bestaat er, 
maar zeker niet te vergeten ook het verdriet..