de nacht.

Het is donker om d'r heen, ze hoort geen geluid,
nadenkend waar ze is.
alles om d'r heen is zwart, ze ziet niks en ze hoort niks.
ze is moe maar kan niet slapen,
bang voor hem die haar altijd pijn doet.
ze hoort voetstappen op de gang,
niet wetend wie dat is.
ze trekt de dekens een stuk over haar hoofd heen.
de voetstappen komen steeds dichterbij,
ze is bang, bang om weer pijn te hebben.
bang om samen in één bed te liggen,
bang om altijd nog haar mond te houden.
ze blijft luisteren naar de voetstappen,
ze hoort de deur opengaan maar durft niet te kijken.
een gemene lach hoort ze,
ze weet het weer ; ze is thuis in haar kamer.
met een man die in haar deuropening staat,
ze moet van angst huilen, ze krijgt een klap.
ze kan niet schreeuwen alsof ze geen gevoel heeft.
ze wil rennen maar kan het niet aan.
d'r dekens worden weg getrokken,
ze ligt in één gekropen op haar bed.
hij komt naast haar liggen & zoent haar in haar nek.
zweet overal zweet, niet wetend wat ze doen moet.
ze blijft liggen en hij komt in haar,
ze kan niet gillen ze is verdoofd.
het leven gaat door maar voor haar word elke dag,
herhaalt en de vraag blijft in haar hoofd spoken;
"papa waarom toch?''