Zonder jou sta ik nu hier in het leven,
ik mis je nog steeds elke dag.
Op het moment toen ik het hoorde
werden mijn gedachten overstroomd door verdriet,
het was zo onverwachts..
Mijn hart werd verslonden door pijn, verdriet en woede
omdat jij me verlaten had, maar ik had het kunnen vermoeden
en daarom heb ik zoveel spijt en zoveel gedachten die door m'n hoofd gaan.
De gedachtens van, had ik maar wat meer gedaan
en had ik misschien wat meer kunnen doen.
Maar ik kon je niet helpen, het zat binnen in jou..
Het duurde een tijd om te beseffen dat je er echt niet meer was.
Ik had je nog zoveel te vragen en nog steeds zoveel gedachten
die zich afvragen, waarom nou jij?
Ik zal het nooit kunnen weten, maar ik weet, je bent nu heel dichtbij.
Heel dicht bij mij, in mijn hartje en om me heen,
zo ben je toch een beetje bij me en voel ik me niet zo alleen.