ik kijk uit het raam, ik fluister je naam,
ik zie een huis, een huis en nog één,
maar door die huizen, kijk ik zo'n beetje heen,
daarachter, dat huis, daar is iemand thuis,
en de kamer die ik zie, door de andere drie,
daar zit een jongen, als ik hem zie,
maakt mijn hart grote sprongen,
ik denk aan hem, dag en nacht,
ik ken hem al sinds wij samen zaten in groep acht,
toen vond ik je niets,
met al dat opgeschep over een jas en dan weer een fiets,
maar zonder veranderingen was er geen leven,
nu moet ik als ik aan je denk beven,