Gisteravond toen ik in bed lag,
voelde ik dat er iemand bij me was.
Ik zag niemand,
maar ik voelde de aanwezigheid.
Alsof er iemand was
die zich zorgen om me maakte.
Iemand die mij wou troosten,
omdat ik niet echt meer in het leven geloof..
Iemand die er voor wou zorgen dat ik weer gelukkig werd.
En misschien dan wel in de armen van die persoon
waarvan ik voelde dat hij/zij er was..
Ook al weet ik dan nog steeds niet,
wie het nou echt was.
Maar die persoon zal mij dat misschien wel vertellen
dat hij/zij er voor mij zou zijn, wanneer ik steun nodig heb.
Tenminste dat hoop ik,
want steun heb ik nodig...