Het leven is net een spelletje,
gooi de dobbelstenen en zie welke nummers er verschijnen.
Het leven zal nooit eerlijk zijn of rechtvaardig...
Je weet nooit wat er zal komen of gebeuren, alles hangt af van je zelf,
jij bepaalt je eigen leven en maakt er van wat je zelf wilt ...
Life ain't easy, mama zei altijd
'later als je groot bent, zul je op je eigen benen moeten leren staan'.
Het leven begint met je eerste adem en dan doe je je ogen open,
je leert eten, lopen, praten...
Je wordt peuter, kleuter, puber en uiteindelijk volwassene.
Dan heb je al de verantwoordelijkheid, alles wat je dan doet zijn je eigen gevolgen ...
Leven kan rooskleurig zijn of juist pikzwart,
maar daar kies je niet altijd voor, ook al probeer je je leven
een wending te geven door vrienden, familie, huisdieren en muziek ...
Je neemt het heft in eigen handen,
je draagt alles op je schouder tot je doorzakt.
Tot je besef hebt van het leven en alles ineens heel zwaar voor je wordt.
Er zijn mensen die je leven gemakkelijker maken of juist moeilijker,
moet je proberen aan te wennen of er mee leren leven of het gewoon over je laten ...
Maar probeer zo weinig mogelijk zaken aan je hart te laten komen,
je hoofd zit al vol met zaken die je meemaakt.
Het leven kan stikkend zijn, ademloos, harteloos ....
Tranen kunnen vloeien, tranen kunnen gestopt worden,
verdriet kan getroost worden of erger gemaakt worden.
Vergeet niet, een mens is een wezen met emoties,
in het leven is het normaal dat mensen fouten maken en er uit leren ...
To be continued...