Een kleine ster aan de hemel,
doet me denken aan jou.
Aan dat kleine mensje,
van wie ik zoveel hou.
Helaas heb je maar 2 maanden in mijn buik mogen leven.
Je papa wou je niet.
Hij zei, we kunnen het niks geven.
Maar mama wou vechten voor jou.
Helaas, op een dag werd je papa boos.
Hij vond dat het er niet hoorde.
Hij sloeg me voor hem in de roos.
Voor mij een pijnscheut van haat en verdriet.
Daar lag je mama dan, hopeloos op de grond.
Het bloeden leek niet te stoppen.
Maar in je mama's hart zat de grootste wond.
Ze hoopte dat jij er nog zou zijn, kleintje.
Maar haar hoop bleek snel vals te zijn.
Het ziekenhuis bevestigde, jij was er niet meer.
Je mama ging kapot van de pijn.
Maar in mijn hartje zal jij er blijven zijn.