Vrienden komen langs, ze doen druk en gezellig om me heen.
Ik zit er maar een beetje bij, waarom voel ik me dan toch alleen?
Ze merken het aan me en vragen wat er nou toch is.
Wat moet ik zeggen, gewoon de waarheid, dat ik jou zo erg mis?
Ze begrijpen er toch niets van, ze voelen niet wat ik voel.
Ik kan het proberen uit te leggen, maar ze snappen toch niet wat ik bedoel.
Want ik ken je niet eens echt, ja, dat denken ze maar.
Weten zij veel wat ik voel en hoe we doen tegen elkaar.
Elke seconde was zo perfect met jou.
Jij bent het gewoon helemaal voor mij, zo wauw.
Ze doen mij te blij, zal ik ze het gewoon zeggen.
Dat ik veel meer om jou geef, of zal ik maar niks uitleggen.
Waarom is iedereen nou blij dat er geen ons meer is???