Ze heeft een kras in haar agenda, waar ooit een hartje stond
Bij de naam van een jongen, die ze destijds wel leuk vond
Ze heeft een litteken op haar schouder, ze was gevallen van haar fiets
Nadat haar vader ze samen had gezien, hij vond haar vriendje maar niets
Er zit een vlek in haar broek, van toen ze struikelde en viel
En de koffiepot liet vallen, ze vond zichzelf een debiel
Ze heeft een litteken achterop haar hoofd, nadat haar vader geen koffie kreeg
Ze gaf hem wel een kopje, maar het kopje was leeg
En zij, zij heeft haar lichaam gemarkeerd staan met tekens van verdriet
Weggestopt, verborgen zodat niemand ze ziet
Ze heeft een snee door haar pols, na dat ze viel van het dak
Toen de medicijnen niet werkten, die ze nam voor het gemak
Nu geeft ze een feest voor haar vrijheid
Ze heeft nu eeuwige rust
Het geeft niet dat er niemand is
Die haar afscheid kust
Het maakt niet uit dat jullie er niet zijn
Jullie wisten immer niets van haar pijn
Het maakt niet uit dat je er niet bent
Je hebt haar immers niet gekend