Rennend door het leven
Voor iets op de vlucht
Maar mijn lichaam gaat 't opgeven
Daar ben ik me van bewust
Toch blijf ik maar rennen
Ver weg van het verdriet
Tranen niet te remmen
Maar niemand die het ziet
Uitgeput van het vechten
Leun ik tegen de rand van verliezen
Het gaat steeds slechter
En nu moet ik kiezen
Met roodbehuilde ogen
Ga ik de wereld tegemoet
Waarom werd er zo gelogen
Dit komt nooit meer goed
Jij maakte me volwassen
In 1 klap was mijn jeugd voorbij
Nu moet ik ermee leven
Dat is te zwaar voor mij
Ik blijf maar doordraven
En zet het masker op van vreugd
Maar ondertussen word ik levend begraven
Onder mijn afgenomen jeugd!